سوی رزم شد کوش چون روز بود
که بر دشمنان دوش پیروز بود

سپاه و سپهبد ندیدند هیچ
به تاراج کردند یکسر بسیچ

سپه را همی گفت کوش سترگ
که چندین که هستید خرد و بزرگ

بتازید و لشکر بچنگ آورید
نباید که ایدر درنگ آورید

فراوان بگفت و نکردند کوش
دل شاه جنگی برآمد بجوش

برآشفت و ز آن جا سوی تخت شد
چو لشکر ز تاراج پردخت شد

دگر روز فرمود تا سی هزار
ز لشکر سواران خنجر گزار

پسِ دشمنان تاختن ساختند
شتابان دو روز و دو شب تاختند

رسیدند نزدیک آن یل سپاه
که گاه رسیده شد از رزمگاه

چو ایرانیان گردِ ره یافتند
ز کار کمین تیز بشتافتند

بیاراستند از دو رویه کمین
گروهی کشیدند شمشیر کین

سواران مکران و چین هم ز گرد
بر ایشان فگندند اسب نبرد

جهاندیده ایرانیان زود پشت
بدادند و شمشیر و نیزه به مشت

چو اسب از کمینگاه بگذاشتند
سراسر همه روی برگاشتند

کمین برگشادند یارانشان
ز باران فزون تیربارانشان

چنان هر دوان برهم آویختند
که هم در زمان گل برانگیختند

بکشتند چندان ز مکران و چین
کز ایشان کشیدند یکباره کین

از آن کینه کش لشکر کینه ساز
دو بهره نیامد سوی کوش باز

دژم گشت دارای چین زآن سپاه
سوی تختشان هیچ نگشاد راه