شهنشاه چین با سپاهش نژند
فرود آمد از پشت اسب سمند

سران سپه را همه کشته دید
سپاه تبت پاک برگشته دید

شکسته دلِ لشکر خویشتن
ز بس کُشته و خسته زآن انجمن

دلیری و نیروی ایرانیان
شده هر سواری چو شیر ژیان

چو از بازگشتن ندید ایچ رای
بماندند خرگاه و خیمه به جای

سپه برگرفت و بُنه برنهاد
همی رفت تا شهر خمدان چو باد

چو روز آمد و قارن آگاه شد
به لشکرگه کوشِ بدخواه شد

بفرمود تا از پسش سی هزار
برفتند از ایران گزیده سوار

سپه رفت و کرد آن نبرده درنگ
ببخشید ایشان که بودند به جنگ

ز خرگاه وز خیمه و چارپای
که ماندند گردان چینی به جای

سوم روز بازآمدند آن سپاه
گرفته فراوان اسیران به راه

ز کوش آگهی داد خسرو پرست
که در شهر خمدان شد و در ببست

سپهدار از دادگر یاد کرد
اسیران چین را تن آزاد کرد

یکی را بفرمود کشتن ز کین
همه بازگشتند شادان به چین

به روز چهارم سپه برگرفت
در و دشت و کهسار لشکر گرفت

به فرسنگ خمدان فرود آمدند
در آن بیشه و دشت و رود آمدند