۲۰۵ بار خوانده شده

بخش ۲۷۲ - گشادن کوه طارق

به دریا گذر کرد بار دگر
بگردید کشور همه سربسر

کسی کاو ز فرمانش گردن کشید
زمانه به خون برش دامن کشید

همان کوه طارق که نگشاد کس
گشاد او به مردان با دسترس

جهاندیده گوید که آن هفت کوه
ز دیدار او دیده گردد ستوه

نبیند سرِ تیغِ او تیره ابر
ز بر رفتنش کُنْد چنگال ببر

گشاده میان و به پیوسته سر
چنین آفریده ستشان دادگر

برآن هر یکی آبهای روان
درختان و نیلوفر و ارغوان

چنان جای بگذاشت و اندر گذشت
بیابان و دریا بریدند و دشت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۲۷۱ - نامه ی کوش پیل دندان به نزدیک فریدون
گوهر بعدی:بخش ۲۷۳ - بازگشت به مغرب و کشتن قراطوس
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.