هوش مصنوعی: این متن به زبان شعر و با استفاده از استعاره‌های عرفانی، به موضوعاتی مانند وحدت وجود، عشق به معشوق حقیقی (شاه)، رهایی از دنیای مادی و رسیدن به عالم معنویت می‌پردازد. شاعر از پرندگان به عنوان نماد سالکان راه حق یاد می‌کند که تنها به دنبال دیدار معشوق هستند و از تعلقات دنیوی دوری می‌جویند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۳

مرغان او هر آنچه از آن آشیان پرند
بس بیخودند جمله و بی بال و بی پرند

شهباز حضرتند دو دیده بدوخته
تا جز به روی شاه به کونین ننگرند

بر دست شاه پرورش و زقهٔافته
تا وقت صید نیز بجز شاه نشکرند

از تنگنای هفت و شش و پنج و چار و سه
پرواز چون کنند ز دو کون بگذرند

ز آن میل هشت دانهٔ جنت نمی کنند
کز مرغزار عالم وحدت همی چرند

چون گلشن بهشت نیاید به چشمشان
کی سر به زیر گلخن دنیا در آورند؟

اندر قمارخانهٔ وحدت بهٔک سه شش
نقد چهار هر دو جهان باز می برند

ساقی شراب صاف تجلی چو در دهد
خمخانهٔ وجود بهٔک دم فرو خورند

ز آن سوی دامن حدثان سر برآورند
وقتی که سر به جیب تحیر فرو برند

جز مکمن جلال نسازند آشیان
چون زین نشیمن بشریت برون پرند

«نجما» چو خاک پای سگ کویشان شدی
امیدوار باش کز ایشانت بشمرند
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.