روشنگر زمان و زمین است آفتاب
یک صفحه از کتاب مبین است آفتاب

تا جوهر وجود تو آمد به روی کار
ماه است آسمان و زمین است آفتاب

در پاکی وجود تو حرفی ندیده است
گوید کسی چنان و چنین است آفتاب؟

چون گوی در سراسر میدان آسمان
پهلو نبرد گوشه نشین است آفتاب

خوش گو سخن به پستی قدرت نظر مکن
دل آسمان و فکر، زمین است آفتاب

سالک خیال و راه خدا آسمان دل
شک و گمان ستاره یقین است آفتاب

یک دلبری است لیک به هنگام مهر و قهر
آن است گاه ماه گه این است آفتاب

دور از حقیقت است سعیدا مجاز بین
چون بگذرد ز ماه قرین است آفتاب