هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به نقد رفتارهای سطحی و اختلافات بی‌ثمر میان افراد، به ویژه متدینان ظاهری می‌پردازد. او اشاره می‌کند که بحث‌ها بر سر مسائل ظاهری مانند عمامه، سجاده و تسبیح بی‌فایده است و به جای این‌ها باید به عشق و بندگی خدا پرداخت. شاعر همچنین از گفت‌وگو با افراد نادان و ظالم پرهیز می‌دهد و تأکید می‌کند که عاقلان نباید با اهل جهل بحث کنند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم انتزاعی و انتقادی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات عرفانی و اجتماعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۹۰

چند ای عمامه داران بر سر دستار، بحث
بر سر سجاده و تسبیح و بر زنار بحث

با رقیبان جنگ ما در کوی او نبود عجب
از خمارآلودگان در خانهٔ خمار بحث

نیست ما را گفتگو ما بندهٔ امریم و بس
هر که را باشد جوابی می کند بسیار بحث

کار عاقل نیست با ابنای عالم گفتگو
جهل باشد گر کند گلدسته ای با خار بحث

عاقلان را از چه رو کین است با اهل حضور
بس عجیب است این که دارد خواب با بیدار بحث

زینهار ای دل به دونان نرد یکرنگی مباز
می کنند این قوم ظالم بر سر دینار بحث

هر که دارد در جهان از رتبهٔ خود گفتگو
شیخ بر منبر، سعیدا راست بر اشعار بحث
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.