هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که به موضوعاتی مانند عشق، دل‌شکستگی، صبر و پایداری، و زیبایی‌های طبیعت می‌پردازد. شاعر از تصاویر زیبایی مانند آیینه، غبار، بهار، و آسمان و زمین استفاده کرده است تا احساسات عمیق خود را بیان کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از واژه‌ها و استعاره‌های به کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارند.

شمارهٔ ۲۶۷

اگر تو را هوس آیینه دار برخیزد
غبار از آینه تا زنگبار برخیزد

اگر به قلب نظرهای آشنا تازی
هزار ساله ز دل ها غبار برخیزد

شبی که بر کف پایت شود حنابندان
نگار بسته ز دست بهار برخیزد

یکی شود به نظر دیگر آسمان و زمین
وگر ز سینه تو را خارخار برخیزد

به حیرتم که مبادا میان دیده و دل
ز ترکتازی جانان غبار برخیزد

چو جام باده درآید نمی دهد دستور
که کس ز بزم، بغیر از خمار برخیزد

چو مو ندیده اگر آتشی ز رخسارش
به پیچ و تاب چرا زلف یار برخیزد؟

دل شکستهٔ زلف تو را اگر بیند
فغان و درد ز دندان مار برخیزد

به پایداری یک حرف حق سر منصور
ز پا اگر فتد از پای دار برخیزد

دل شکسته سعیدا درست کی گردد؟
اگر برای مدد، روزگار برخیزد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.