اگر تو را هوس آیینه دار برخیزد
غبار از آینه تا زنگبار برخیزد

اگر به قلب نظرهای آشنا تازی
هزار ساله ز دل ها غبار برخیزد

شبی که بر کف پایت شود حنابندان
نگار بسته ز دست بهار برخیزد

یکی شود به نظر دیگر آسمان و زمین
وگر ز سینه تو را خارخار برخیزد

به حیرتم که مبادا میان دیده و دل
ز ترکتازی جانان غبار برخیزد

چو جام باده درآید نمی دهد دستور
که کس ز بزم، بغیر از خمار برخیزد

چو مو ندیده اگر آتشی ز رخسارش
به پیچ و تاب چرا زلف یار برخیزد؟

دل شکستهٔ زلف تو را اگر بیند
فغان و درد ز دندان مار برخیزد

به پایداری یک حرف حق سر منصور
ز پا اگر فتد از پای دار برخیزد

دل شکسته سعیدا درست کی گردد؟
اگر برای مدد، روزگار برخیزد