هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر اهمیت هنر، نگاه ژرف به زیبایی‌ها، پرهیز از عیب‌جویی بی‌جا، و ضرورت درک صحیح از جهان تأکید دارد. شاعر از مفاهیمی مانند عشق، جنون عاشقانه، و تأمل در طبیعت برای انتقال پیام خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوانتر دشوار باشد.

شمارهٔ ۲۹۶

خط رخسار تو را گرچه ز بر باید خواند
صنعت این است که بی زیر و زبر باید خواند

می توان گفت ز لب حرف به هر گوش ولی
صفت چشم به ارباب نظر باید خواند

ز هنر گوی به ما بی هنران عیب مگوی
عیب را رفته به اصحاب هنر باید خواند

بسکه عالم شده از سنگلدلی گوش گران
بعد از این وعظ به دیوار و به در باید خواند

یاد مجنون به بیابان جنون باید کرد
نقل فرهاد به هر کوه و کمر باید خواند

نی در آغوش کشی نی ز برت دور کنی
نام ترکیب تو [بی] نفع و ضرر باید خواند

عیب کردن هنری را همه از بی هنری است
گر تو داری هنری، عیب هنر باید خواند

گر بود نغمهٔ عشاق سعیدا در دل
مست باید شد و هنگام سحر باید خواند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.