هوش مصنوعی: این شعر از مولانا جلال‌الدین بلخی است که به ستایش خداوند و شکرگزاری برای نعمت‌های او می‌پردازد. در این متن، شاعر از تحقق آرزوها، جدایی حق از باطل، و تبدیل سختی‌ها به آسانی سخن می‌گوید. همچنین، به موضوعاتی مانند عشق الهی، صبر، و تحول درونی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و زبانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به کار رفته نیاز به دانش ادبی و فلسفی پایه دارند.

شمارهٔ ۳۶۸

مژده آمد که تو را کام روا شد امروز
مدعاها هدف تیر دعا شد امروز

سایه انداخت به سر قامت آن سرو روان
صعوهٔ طالع ما باز هما شد امروز

وقت خوش دولت جاوید مبارک بادا
تو بقا یاب که غیر از تو فنا شد امروز

شکر ایزد که به دور تو ز هم بی تصدیع
باطل و حق چو شب و روز جدا شد امروز

دل شد و صبر شد و جان شد و تن از جا رفت
تو خبردار نه ای بی تو چها شد امروز

[خارزارم] ز قدوم فرست شد گلزار
جنگ و کین از کرمت صلح و صفا شد امروز

به هوایی که سعیدا به تو همدم گردد
همچو نی بیدل و بی برگ و نوا شد امروز
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۶۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.