هوش مصنوعی: این متن شعری است که به مخاطب توصیه‌هایی برای زندگی آرام و آزاد از دغدغه‌های مادی می‌کند. شاعر از مخاطب می‌خواهد که از سود و زیان دنیوی دوری کند، آزاد مانند سرو باشد، دل به کسی نبندد که به او توجهی ندارد، و از یاران خود شکایت نکند. همچنین تأکید می‌کند که برای رسیدن به آرامش، باید از خودبینی دوری کرد.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در متن برای درک و تجربه نیازمند بلوغ فکری است که معمولاً از سن نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد. همچنین، برخی از اشارات فلسفی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۳۸۷

آسوده شو از سود و مبرا ز زیان باش
دنیا گذران است تو در هم در گذران باش

خواهی که تو را خرقهٔ تجرید رسانند
چون سرو شو آزاد و چو نرگس نگران باش

هرگز ندهم دل به کسی کاو ندهد دل
گو ابن فلان ابن فلان ابن فلان باش

خواهی که کنی جای به فانوس خیالی
انگشت نما هم نفس گرمروان باش

تا دیدهٔ خودبین تو را دوست نماید
چون مردم چشم از نظر خویش نهان باش

زنهار سعیدا مکن از یار شکایت
گر تیر کشد سوی تو از ناز کمان باش
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۸۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.