هوش مصنوعی:
این شعر از بی‌وفایی و جفای دیگران در محیط اجتماعی (چمن) سخن می‌گوید. شاعر گل‌ها (نماد افراد) را بی‌وفا می‌داند و از اختلاط با آن‌ها به دلیل آسیب‌های احتمالی هشدار می‌دهد. همچنین به افشای عیوب توسط دیگران و عدم اعتماد به محیط اطراف اشاره دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم انتزاعی مانند بی‌وفایی، جفا، و افشای عیوب است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربهٔ اجتماعی نسبتاً بالایی نیاز دارد. همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده (مانند یاسمن، غنچه، چمن) برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۴۰۸
نیست گل الفتی در چمن اختلاط
بوی جفا می دهد یاسمن اختلاط
باد صبا از حسد آمد و صد چاک کرد
غنچه که پوشیده بود پیرهن اختلاط
بر در هر سفله ای هرزه داریی مکن
می شودت اختلاط راهزن اختلاط
عیب تو را یک به یک می کند افشا به خلق
پردهٔ فانوس توست پیرهن اختلاط
نیست سعیدا مرا با دل جمع الفتی
گل چه وفا دیده است از چمن اختلاط
بوی جفا می دهد یاسمن اختلاط
باد صبا از حسد آمد و صد چاک کرد
غنچه که پوشیده بود پیرهن اختلاط
بر در هر سفله ای هرزه داریی مکن
می شودت اختلاط راهزن اختلاط
عیب تو را یک به یک می کند افشا به خلق
پردهٔ فانوس توست پیرهن اختلاط
نیست سعیدا مرا با دل جمع الفتی
گل چه وفا دیده است از چمن اختلاط
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
