عهد کی از عهدهٔ پیمانه می آید برون
توبه ها اشکسته از میخانه می آید برون

انتظار دوستی از دشمنان باید کشید
آشنا تا می رود بیگانه می آید برون

بی تجلی برنمی خیزیم از خواب عدم
تا نسوزد شمع کی پروانه می آید برون

کفر اگر از کعبه در عالم نمایان شد چه شد
دایماً اسلام از بتخانه می آید برون

بسکه دل در حلقه های زلف او گردیده بند
هر سر مویش به زور از شانه می آید برون

جای طفلان است یدگر بعد از این شهر حلب
هر که دارد عقل با دیوانه می آید برون

نیست تخم آرزو چون لاله و گل هرزه رو
تا قیامت کی ز خاک این دانه می آید برون؟

پای بر جسم مکدر نه جمال جان ببین
بگذر از جان بعد از آن و صورت جانان ببین

چند می بینی ز همدیگر سر و دستار و ریش
فکر کن بگشای چشم و معنی انسان ببین

جاهلی بر نفس خویش و دم ز عرفان می زنی
درد را دانسته آن گه جانب درمان ببین

سخت بود از جان گذشتن بعد از آن دیدن جمال
آنچه مشکل می نمودت پیش از این، آسان ببین

در محیط افتاده را کی موجه آید در نظر
استقامت پیشه گردان گردش دوران ببین

می خلد بر جان سعیدا چون شود روز حساب
هر سر مو را به تن امروز چون پیکان ببین