سخنی می رود به صدق و صواب
جان عالم تویی، به جان دریاب

جمله ذرات رو بدان سویند
که تویی جمله را ملاذ و مآب

با تو کس را برابری نرسد
که تویی مرجع ثواب و عقاب

دل و جان را کجا کند روشن؟
زاهد مرده، واعظ در خواب

سعی کن، سعی، تا برون آری
کشتی عمر خویش از غرقاب

قاسمی، عمر نازنین بگذشت
به شتابست عمر ما، بشتاب