هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که درباره عشق به معشوق الهی و ارتباط روحانی با او سخن می‌گوید. شاعر از دیدار با دلدار و رحمت پنهانی خداوند صحبت می‌کند و اشاره می‌کند که هرچه از معشوق می‌آید، وحی یا فراتر از حجاب‌هاست. در پایان، شاعر از کور بودن مقلدان و ناتوانی آن‌ها در دیدن راه صحبت می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و زبانی است که برای درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز است. همچنین، برخی از اصطلاحات و اشارات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۴۴
سخنی می رود بوجه صواب
همه قشرند و دوست لب لباب
دوست در پرده می نماید روی
دل ما چاک می زند جلباب
ما و دلدار خوش نشسته بهم
«اغلق الباب، ایها البواب »
از خدا رحمتیست پنهانی
دل بیدار و دیده بی خواب
هرچه آید از آن حبیب قلوب
جمله وحیست، یا ورای حجاب
در شادی و دیدن دلدار
بگشای، ای مفتح الابواب
قاسمی، این مقلدان کورند
ره نبینند در خطاب و صواب
همه قشرند و دوست لب لباب
دوست در پرده می نماید روی
دل ما چاک می زند جلباب
ما و دلدار خوش نشسته بهم
«اغلق الباب، ایها البواب »
از خدا رحمتیست پنهانی
دل بیدار و دیده بی خواب
هرچه آید از آن حبیب قلوب
جمله وحیست، یا ورای حجاب
در شادی و دیدن دلدار
بگشای، ای مفتح الابواب
قاسمی، این مقلدان کورند
ره نبینند در خطاب و صواب
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
