«ستة ایام » گفت و «سبع سماوات »
«ثم علی العرش استوا» است نهایات

حضرت حق را عروش نامتناهیست
فاش بگویم عروش جمله ذرات

بر سر ذره مستویست باسمی
چون بشناسی رسی بنیل مرادات

هرچه که گویم، فقیه گوید: هی هی
هرچه که گوید فقیه، گویم: هیهات!

هرکه شراب خدا ز جام محمد
نوش کند، وارهد ز عشوه وطامات

نعره مستی مزن، که مست هوایی
غایت عمیا بود بجهل مباهات

قاسمی و صحبت فقیه مقلد؟
فاتحه خوانیم بهر دفع بلیات