بهر کجا که رسد عشق شاه محترمست
صفات عشق تو گفتن نشانه کرمست

مرو بپیش، که ترسم که باز گردانند
که علت حدثان نفی معنی قدمست

بدان که: جان تهی همچو جسم بی جانست
نخواهمش بکف آرم، اگرچه جام جمست

رقیب خواست که آزار من کند ز حسد
حبیب گفت: مرنجان، که آهوی حرمست

ندای دوست بجانها نمیرسد دایم
ندای او نشنیدن نشانه صممست

میان صومعه دیدیم طاعتست و نماز
بکوی عشق رسیدیم عاشقان همه مست

شراب عشق بمی خوارگان مجلس ده
حدیث زاهد خودبین مگو، که کم ز کمست

رقیب واقعه عشق را نمی داند
بپیش مردم عارف رقیب کالعدمست

قلم برندی قاسم زدند روز ازل
همه حکایت دل مقتضای آن رقمست

«قاسم انوار»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir