خرد مستست و دل مستست و جان مست
بسودایت روان ناتوان مست

ز حد بگذشت مستیهای ذرات
فلک مست و زمین مست و زمان مست

بیا در باغ و شور بلبلان بین
سمن مست و چمن مست، ارغوان مست

شراب ناب رحمان را چه گویم؟
کزو دلداده مست و دلستان مست

ز دنیی تا بعقبی گر ببینی
همه ره کاروان در کاروان مست

دلی کز ما و من آزاد آید
چه در کعبه، چه در دیر مغان مست

جهان مستند و ز مستی ندانند
جهان اندر جهان اندر جهان مست

درین دریا، که عالم قطره اوست
ز قطره تا ببحر بی کران مست

بقول قاسمی این سکر عامست
خرد مست و یقین مست و گمان مست