هوش مصنوعی: متن بالا به توصیف حالت مستی و وجد عرفانی می‌پردازد که همه‌چیز از ذرات تا فلک و زمان را دربرمی‌گیرد. شاعر با استفاده از تصاویر طبیعت مانند باغ، بلبل، سمن و چمن، این حالت را به‌تصویر می‌کشد و از شراب ناب رحمانی سخن می‌گوید که همه را مست کرده است. در نهایت، این مستی را عام و فراگیر توصیف می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و پیچیده‌ای است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند شراب ممکن است برای سنین پایین نامناسب باشد.

شمارهٔ ۱۱۱

خرد مستست و دل مستست و جان مست
بسودایت روان ناتوان مست

ز حد بگذشت مستیهای ذرات
فلک مست و زمین مست و زمان مست

بیا در باغ و شور بلبلان بین
سمن مست و چمن مست، ارغوان مست

شراب ناب رحمان را چه گویم؟
کزو دلداده مست و دلستان مست

ز دنیی تا بعقبی گر ببینی
همه ره کاروان در کاروان مست

دلی کز ما و من آزاد آید
چه در کعبه، چه در دیر مغان مست

جهان مستند و ز مستی ندانند
جهان اندر جهان اندر جهان مست

درین دریا، که عالم قطره اوست
ز قطره تا ببحر بی کران مست

بقول قاسمی این سکر عامست
خرد مست و یقین مست و گمان مست
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.