هوش مصنوعی: این متن عرفانی از مولانا یا شاعر دیگری از مکتب عرفان اسلامی است که بر اهمیت عشق الهی، ایمان و توکل به خداوند تأکید دارد. شاعر بیان می‌کند که عاشق واقعی در مسیر مستقیم الهی قرار دارد و عشق حقیقی تنها غنیمت ارزشمند زندگی است. همچنین، از توبه و رحمت خداوند سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی موجود در متن برای درک و فهم نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۱۱۴

ملامت را بمان، چه جای بیمست؟
که روح القدس جانت را ندیمست

اگرچه راه دشوارست آخر
که امداد از مددهای کریمست

تو عاشق باش و طور عاشقی ورز
که عاشق بر صراط مستقیمست

غنیمی کز روانت روضه سازد
بچشم سر ببین: عشق آن غنیمست

دلی، کز عاشقی بی رنگ و بویست
مخوانش دل، که شیطان رجیمست

دلم را غیر درگاه تو جا نیست
مدام این دل برین درگه مقیمست

بیا، قاسم، ز هستی توبه می کن
که سلطان تو تواب الرحیمست
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.