ز پیدایی چو پنهانست آن دوست
همه جا او،همه جا او، همه اوست

ز جوی تن ببحر جان رسانم
مرا این دولت از جود تو مرجوست

یکی را لذت از وجد و سماعست
یکی را راحت اندر رقص پهلوست

کسی اسرار عرفان را نداند
و گرداند هم از یاران با بوست

مشو نومید، اگر داری خطایی
که سلطان کریمانست و خوش خوست

بیک جلوه مشو قانع ز جانان
که هر ساعت ظهوری دیگر از نوست

چه ترسانی ز توفان قاسمی را؟
که دریای جهانش تا بزانوست