قمری دارم کین چشم نهان خانه اوست
دل و جان عاشق آن نرگس مستانه اوست

من ازان یار چه گویم؟ که عجب دلداریست!
شمع جانست و جهان عاشق و پروانه اوست

قصه عشق غریبست و نشاید گفتن
در دو عالم همه جا قصه افسانه اوست

دو جهان مست خرابند ز جام ازلی
دو جهان در دو جهان ساقی می خانه اوست

جام آن یار من از حد و نهایت بگذشت
ز سمک تا بسما ساغر و پیمانه اوست

ما بغیر از تو ندیدیم بعالم دگری
زلف دلدار گرامیست، که در شانه اوست

گر بپرسند ترا: عاشق فرزانه کجاست؟
قاسم سوخته دل عاشق فرزانه اوست