هوش مصنوعی:
این شعر از قاسمی با زبانی عرفانی و انتقادی، به موضوع غفلت از راه حق و بی‌توجهی به عاشقان واقعی می‌پردازد. شاعر خطاب به فردی می‌گوید که ادعای عاشقی دارد اما در عمل، نشانه‌ای از وفاداری و توجه به نیازمندان در او دیده نمی‌شود. همچنین، تأکید می‌کند که مسیر واقعی، آگاهی و بیداری است، نه غفلت و بی‌خبری.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی این شعر نیازمند درک و تجربه‌ی زندگی است که معمولاً نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند. همچنین، برخی از اشارات انتقادی ممکن است برای سنین پایین‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.
شمارهٔ ۱۷۷
حلقه بر در مزن، که راهت نیست
جان تسلیم عذر خواهت نیست
همه راه تو غفلتست، مرو
فکر تنبیه و انتباهت نیست
الله الله، که در طریق وفا
جان حق بین و رو براهت نیست
دعوی عاشقی کنی و آنگاه
با چنین دعویی گواهت نیست
می روی وز کمال استغنا
جانب خستگان نگاهت نیست
رحم بر حال عاشقان فقیر
گاه داری و گاه گاهت نیست
قاسمی، غرق غفلتی که مدام
مات گشتی و قصد شاهت نیست
جان تسلیم عذر خواهت نیست
همه راه تو غفلتست، مرو
فکر تنبیه و انتباهت نیست
الله الله، که در طریق وفا
جان حق بین و رو براهت نیست
دعوی عاشقی کنی و آنگاه
با چنین دعویی گواهت نیست
می روی وز کمال استغنا
جانب خستگان نگاهت نیست
رحم بر حال عاشقان فقیر
گاه داری و گاه گاهت نیست
قاسمی، غرق غفلتی که مدام
مات گشتی و قصد شاهت نیست
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
