هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که بر اهمیت عشق و ارتباط با محبوب الهی تأکید دارد. شاعر بیان می‌کند که بدون عشق و توجه از سوی محبوب، تلاش‌های انسان بی‌ثمر است و تنها با عشق حقیقی می‌توان به کمال رسید. همچنین، انسان به عنوان برترین مخلوق توصیف شده و نیاز به تسبیح و عبادت ظاهری در صورت داشتن عشق درونی انکار می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و اشارات عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۹۵

هرکه را نفی فراوان شد و اثباتی نیست
گرچه بیناست، ولی صاحب مرآتی نیست

پای در راه بعزت نه و تحقیق بدان :
قدمی نیست درین راه که آفاتی نیست

سعی سودی نکند، جهد بجائی نرسد
اگر از جانب محبوب مراعاتی نیست

سید ملک وجودست بنی نوع بشر
همچو انسان بجهان سید و ساداتی نیست

موسیا، طور معانی بحقیقت عشقست
که در آن طور ترا حاجت میقاتی نیست

هیچ شب نیست که از درد تو مشتاقان را
بر سر کوی غمت هی هی و هیهاتی نیست

غرق دریای حیاتم، بخدا خوش حالم
که مرا صورت تسبیح و عباداتی نیست

هرچه مخمور شدم ساقی جان جامم داد
خالی از شیوه تنبیه و کراماتی نیست

قاسمی، خرقه و تسبیح ندارد سودی
گر ترا در دل و جان سوز و مناجاتی نیست
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.