دلدار من از خانه ببازار برآمد
ناگه بسر کوچه خمار برآمد

گلبانگ «تعالی » بشنیدند روانها
صد نعره ز تسبیح و ز زنار برآمد

دعوی بچه تیره فرو رفت بخواری
معنی ز ته که گل فخار برآمد

عالم همه روشن شد از آن نور بیکبار
گفتند که: آن دلبر عیار برآمد

گفتیم: چو خورشید جمال تو عیانست
«صدق » ز دل مؤمن وکفار برآمد

گفتم که: تویی، غیر تو کس نیست بعالم
این نعره هم از طبله عطار برآمد

خورشید رسیدست ز ایمن بدل من
تا از دل قاسم دم اقرار برآمد

«قاسم انوار»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir