حالت جان مرا پیر مغان میداند
آنکه پیوسته ز پیدا و نهان میداند

همت پیر مغان را چه توان گفت؟ که او
قیمت راهبر و راهروان میداند

بهمه حال اگر نیک و اگر بد باشم
راز من از همه رو جان جهان میداند

گر چه خفتیم و نرفتیم طریقی برشاد
یار ما قصه برخیز و بران میداند

ما اگر بی خبرانیم درین ره اما
او ز احوال دل بی خبران میداند

چند گویی که: چسانی و چه حالست ترا؟
حال من گر تو ندانی،همه دان میداند

هر چه گفتیم و شنیدیم،یقینست آن یار
همه را سر بسر از نور عیان میداند

عمر بگذشت به بی حاصلی وبی خبری
دوست خود شدت عمر گذران میداند

بر سر کوی تو ساکن شود و جان بازد
قاسمی مصلحت وقت در آن میداند

«قاسم انوار»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir