هوش مصنوعی: این متن عرفانی به توصیف دو گروه از مردم می‌پردازد: مریدان و مرادان. گروهی که کمالات و جمالات الهی را دیده‌اند، در برابر عشق الهی تسلیم شده‌اند. برخی در غم و برخی در شادی به سر می‌برند، اما آنان که دل و دین را به عشق الهی داده‌اند، شادمان‌اند. متن به رمز و رازهای عرفانی اشاره دارد و از گنجی نهان سخن می‌گوید که بر کسی آشکار نشده است. در پایان، از شنیدن اسرار الهی و مقام‌های بلند عرفانی مانند سلطان سلاطین و فریدون و قباد یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین، استفاده از اصطلاحات و نمادهای عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۲۹۹

در هیچ زمان غیر بدل راه ندادند
قومی که مریدند و گروهی که مرادند

آنها که کمالات و جمالات تو دیدند
بر خاک همه جبهه تسلیم نهادند

در صومعه و مسجد و می خانه رسیدیم
قومی ز تو غمگین و گروهی ز تو شادند

قومیکه دل و دین بهوای تو بدادند
آنها همه شادند، که از اهل رشادند

مستند بسودای تو در مسکن دلها
گر اهل بیاضند و گر اهل سوادند

این گنج نهان را،که نهادند درین کوی
بر هیچ کس این سر نهانی نگشادند

قاسم، چو ز اسرار تو رمزی بشنیدند
سلطان سلاطین و فریدون و قبادند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.