هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از قاسم درباره عشق الهی و ارزش‌های معنوی است. شاعر کسانی را که به غیر از معشوق (خدا) به چیزی دیگر توجه دارند، کوته‌بین می‌داند و عاشقان راستین را ستایش می‌کند که در راه معشوق از جان و سر می‌گذرند. همچنین، شاعر بر اهمیت مستی عشق و نادیده گرفتن دنیای مادی تأکید دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به‌کاررفته نیاز به دانش ادبی و عرفانی دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

شمارهٔ ۳۰۴

آنان که بجز روی تو جایی نگرانند
کوته نظرانند و چه کوته نظرانند!

و آنان که رسیدند زنامت بنشانی
در عالم حیرت همه بی نام و نشانند

در جای خیال تو اگر اشک در آید
صاحب نظران دردمش از دیده برانند

سکان سر کوی تو ملک دو جهان را
هرچند که عورند، بیک جو نستانند

در کوی تو گر پای نهم عیب مفرما
عشاق تو مستند، سر از پای ندانند

سرمایه شادی جهان مستی عشقست
آنها که ازین می نچشیدند ندانند

قاسم،سر وجان باختن اندر ره معشوق
شرطست، ولی مردم عاقل نتوانند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.