هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به مفاهیمی مانند عشق الهی، جستجوی حقیقت، و وحدت وجود می‌پردازد. در آن از نمادهایی مانند «آب حیوان» و «خضر» برای اشاره به جاودانگی و هدایت الهی استفاده شده است. شاعر بر این نکته تأکید دارد که عشق حقیقی ازلی است و طالب و مطلوب در نهایت یکی هستند. همچنین، متن به موضوعاتی مانند رهایی از دغدغه‌های دنیوی و رسیدن به یقین عرفانی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، استفاده از نمادها و اصطلاحات خاص ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۳۰۶

آب حیوان،که سکندر طلبش میفرمود
روزی جان خضر گشت و خضر شد خشنود

آب حیوان چه بود؟زنده جاوید شدن
بشنو،ای خواجه،که در عین شهودی مشهود

در ازل سابقه عشق «قسمنا» گفتند
«عونناالله » خداوند کریمست و ودود

دل ما شیفته حسن جهانگیر تو شد
تاجهان هست و جهاندار جهان خواهد بود

من که از بودن و نابود فراغت دارم
پیش ما قصه مگویید ازین بود و نبود

چون یقین گشت ترا طالب ومطلوب یکیست
طلب اینجابسر آمد، طرق اینجا مسدود

قاسمی از سر عالم بهوایت برخاست
علم الله کزین جمله تو بودی مقصود
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.