زلفت شب قدرست،زهی سایه ممدود!
رویت مه بدرست،زهی طالع مسعود!

در بادیه محنت هجران،شب تاریک
بی نور رخت جان نبرد راه بمقصود

در باده و زاویه جز دوست ندیدیم
این راه بدانستم و این بادیه پیمود

از مسکن جانهاگل صد برگ بر آمد
تا سنبل سیراب تو بربرگ سمن سود

از حسن هویدا شود این عشق جهان سوز
این جا بشناسی صفت شاهد و مشهود

یک غمزه ز تو دادن و صد جان و دل از ما
بردند باقبال تو سودازدگان سود

حیران تو امروز نشد قاسم مسکین
تا هست چنین باشد و تا بود چنین بود