هوش مصنوعی:
این شعر عرفانی از حافظ، به عشق الهی و لطف خداوند اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که تمام عشق و مودت‌هایش از الطاف الهی سرچشمه گرفته است. او خود را عاشقی شوریده و مست از روز ازل می‌داند و این را نیز از لطف خدا می‌شمارد. در ادامه، به داستان منصور حلاج اشاره می‌کند که با گفتن «اناالحق» به دار آویخته شد. شاعر تأکید می‌کند که در این راه خطرناک عشق، نباید از چرایی و چگونگی وقایع پرسید. در پایان، دل قاسم (احتمالاً اشاره به امام حسن عسکری) را شاد به کرم‌های الهی می‌داند و شأن خداوند را همیشه کرم، صدق و صفا می‌خواند.
رده سنی:
16+
محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اشاره به موضوعاتی مانند عشق الهی، منصور حلاج و مفاهیم فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و شناختی نیاز دارد. همچنین، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر بدون راهنمایی مناسب، پیچیده باشد.
شمارهٔ ۳۲۴
این عشق و مودت اثر لطف خدا بود
وین جمله عنایت نه باندازه ما بود
جوری، که ز تو بر دل غمدیده ما رفت
بر شکل بلا بود ولی عین عطا بود
از روز ازل عاشق و شوریده و مستیم
این نیز هم از سابقه لط ف شما بود
در حال «اناالحق » زد و شد بر سر آن دار
منصور که سر حلقه مستان خدا بود
هر یک دو سه گامی بدویدند و برفتند
گر مست خدا بود و گر مرد هوا بود
هر قصه، که بینید درین راه خطرناک
زنهار مپرسید که: چونست و چرا بود؟
دایم دل قاسم بکرمهای تو شاد است
شان تو همیشه کرم و صدق و صفا بود
وین جمله عنایت نه باندازه ما بود
جوری، که ز تو بر دل غمدیده ما رفت
بر شکل بلا بود ولی عین عطا بود
از روز ازل عاشق و شوریده و مستیم
این نیز هم از سابقه لط ف شما بود
در حال «اناالحق » زد و شد بر سر آن دار
منصور که سر حلقه مستان خدا بود
هر یک دو سه گامی بدویدند و برفتند
گر مست خدا بود و گر مرد هوا بود
هر قصه، که بینید درین راه خطرناک
زنهار مپرسید که: چونست و چرا بود؟
دایم دل قاسم بکرمهای تو شاد است
شان تو همیشه کرم و صدق و صفا بود
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
