قصه ای نو رسید از اسرار:
«لیس فی الدار غیرکم دیار»

عقل در مدعای دارا گیر
عشق بر مقتضای دار و مدار

بسط بحر حیات باسط بود
که گشادند مشرکان زنار

دار را چون بدید گفت حسین:
«لیس فی الدار غیره دیار»

چند از افسانهای نو و کهن؟
پیش ما این سخن میار و می آر

نیست ممکن وجود کافر و کفر
بی تجلی قاهر و قهار

بی تجلی جلوه های علیم
دل و جان نیست واقف اسرار

بی بلا راه عشق ممکن نیست
گنج با ماردان و گل با خار

قاسمی، سر مگو بنا اهلان
که ندارند تاب این گفتار