خاطرم آشفته و جان در ملال
رو بنما، ای مه فرخنده فال

بی تو عجب مضطربم روز و شب!
مرغ دلم چند زند پر و بال؟

بلبل شوریده دل، افغان مکن
موسم هجران شد و آمد وصال

وصل بفریاد دل من رسید
یافتم از هجر بسی گوشمال

گل پس پرده ز همه فارغست
بلبل، ازین حال دمی خوش بنال

بلبل آشفته، شغب را بمان
نوبت حالست، مکن قیل و قال

واعظ ما قصه و افسانه گفت
خواجه سمینست، نشد در جدال

خواجه عزیزست، ولیکن نکرد
از طرف تن سوی جان انتقال

قاسمی، از عین عیان قصه کن
تا بکی اندیشه خواب و خیال؟