از ما مپیچ رو، که غریبیم و تلخ کام
ما روی دل بروی تو داریم صبح و شام

زاهد، مگو که: عشق گناهت و لایجوز
ما را بدین گنه نتوان کرد انتقام

ای عشق چاره ساز روان بخش دلنواز
ظلت مدام بر سر ما باد مستدام

ما زنده ایم در طلب «حی لا یموت »
استاده ایم در صف «قیوم لا ینام »

نام و نشان ما همه در عشق پاک سوخت
با ما مگو دگر که: کجایی و چیست نام؟

رنج خمار درد سری می دهد بجد
ساقی، بیار باده گلگون لعل فام

قاسم بداغ عشق تو افتاد، الصلات
چون روی دل بروی تو آورد والسلام