هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه بیانگر عشق و اشتیاق بی‌پایان شاعر به معشوق است. شاعر از عنایت الهی و هدایت ابدی سخن می‌گوید و تشبیهاتی مانند بلبل و گل را برای توصیف احساسات خود به کار می‌برد. او از جستجوی بی‌وقفه در جهان برای یافتن نشانی از معشوق می‌گوید و تأکید می‌کند که هیچ لذتی جز تمنای معشوق برایش ارزش ندارد. شاعر از عمری که در انتظار دیدار معشوق گذرانده سخن می‌گوید و حتی حاضر است به خاطر این عشق از دین برگردد. در پایان، او به این درک می‌رسد که حجاب اصلی خود اوست و باید از ترسهای درونی رها شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند گذشتن از دین برای عشق ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا چالش‌برانگیز باشد.

شمارهٔ ۴۶۳

این عنایت ازلی بود که ره پرسیدیم
وین هدایت ابدی گشت که رویت دیدیم

همچو بلبل ز غم روی تو گریان بودیم
چون گل روی تو دیدیم چو گل خندیدیم

بهوایی که نشانی ز تو یابیم مگر
همچو پرگار بسر گرد جهان گردیدیم

جز تمنای تو حظی ز جهان نگرفتیم
غیر سودای تو سودی بجهان نگزیدیم

مدد عشق تو خواهیم بهرحال که هست
عمرها رفت که ما در پی این تاییدیم

گر تو گویی: بتمنای من از دین برگرد
دین ببازیم، چرا در غم این تقلیدیم؟

پیش رفتیم بامید وصالی که نشد
باز گشتیم، بخجلت پس سرخاریدیم

عید دیدار تو یک روز نصیب جان شد
عمرها رفت که ما منتظر آن عیدیم

قاسمی، نیست حجابی، دل خود را بازآر
خود حجابیم درین راه، ز خود ترسیدیم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۶۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.