این چنین مست و معربد بکجا؟ ای دل و جان
که فدای قدمت باد همه جان و جهان

همچو تو یار نبودست بعالم کس را
همه بینی، همه دانی، همه جانی، همه جان

ما بهر جای که بودیم و بهر نشائه که بود
عاشق روی تو بودیم بپیدا و نهان

دلم از کوی تو هرگز نرود جای دگر
عشق تو دار امان آمد و دریای عمان

ما درین بحر فنا گرچه شناور گشتیم
عشق دریای محیطست، ندارد پایان

همه جا قصه این عشق معربد دیدم
جمله آفاق بگشتم، ز کران تا بکران

قاسم، از کوی خرابات چه دیدی؟ برگوی
همه دلها متأله، همه جانها حیران!