دوست در مجلسست و جان در جان
این جرس از چه می کند افغان؟

ساقیا، رطل می گران تر کن
سرمستان شنو هم از مستان

این شراب خدا ز یک جامست
باده یک، نشأئه صد هزار جهان

هله! ای عشق هادی و مهدی
که تویی اصل جوهر انسان

دو سه جام دگر تصدق کن
کز خمار آمدم بجان، ای جان

تا بگویم ز ملک و از ملکت
تا بگویم ز واجب و امکان

گفت: قاسم بیا، عنان درکش
کس نداند زبان این مرغان

سرمگو، کاحمقان فراوانند
که ندانند حجت و برهان

دو سه روزی دگر تحمل کن
که ندارد حدیث ما پایان