هوش مصنوعی: این متن یک شعر عاشقانه است که در آن شاعر به بیان احساسات عمیق خود نسبت به معشوق می‌پردازد. او معشوق را با القاب و صفات مختلفی مانند نور، سرور، دلبر، یار و غمگسار توصیف می‌کند و از عشق و وفاداری بی‌قید و شرط خود سخن می‌گوید. شاعر همچنین از درد و رنج ناشی از فراق و بی‌توجهی معشوق می‌نالد.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عاشقانه عمیق و برخی اشارات به درد و رنج عاطفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات ادبی کلاسیک ممکن است برای سنین پایین دشوار باشد.

شمارهٔ ۵۴۲

ناوک غمزه می زند بر دل من نگار من
صد پی اگر جفا کند، صدق و صفاست کار من

خسرو بی نظیر من، حاکم من، امیر من
دلبر ناگزیر من، باغ من و بهار من

نور من و سرور من، حاضر من، حضور من
مایه شکر و سور من، صبر من و قرار من

اول من، اخیر من، ناظر من، ظهیر من
یار و مرید و پیر من، مونس و غمگسار من

ناصر من، نصیر من، ناظر بی نظیر من
دلبر دستگیر من، از همه اختیار من

رافع من، رفیع من، سمع من و سمیع من
جامع من، جمیع من، حاصل کار و بار من

عاشق من، حبیب من، طب من و طبیب من
ناصب من، نصیب من، طالب انکسار من

جمله تو داده ای مرا: مرهم و محنت و شفا
جان من و جهان من، مخفی و آشکار من

گم شده ام بدرد و غم در طلب تو عمرها
هیچ نگفته ای که: کو قاسم دل فگار من؟
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۴۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.