بسامان آمد احوال دل من
بدیدار تو حل شد مشکل من

بیاری سعادت یار مایی
زهی یاری بخت مقبل من

جنون و عشق و مستی پیشه کردم
زهی سودای طبع عاقل من!

مرا عشق تو رسوای جهان کرد
همین بود از دو عالم حاصل من

طریق عاشقی و آنگه سلامت؟
معاذلله ز فکر باطل من

شدم دریای بی پایان، که هرگز
نبیند هیچ کشتی ساحل من

دلم در جعد مشکین تو گم شد
نمی یابم دل من، وا دل من!

تلالالا، تلا تن تن، تنن تن
منم در هر دو عالم واصل من

چو قاسم از میان برخاست گفتم
که: ای انعام عامت شامل من