هوش مصنوعی: این متن به جستجوی معنوی و عرفانی پیر مغان می‌پردازد و او را به عنوان نماد روشنایی، حقیقت و راهنمای معنوی توصیف می‌کند. شاعر از عشق و ارادت خود به این شخصیت سخن می‌گوید و او را با صفاتی مانند آفتاب، ماه و شاه راستین می‌ستاید. در پایان، اشاره می‌کند که پیر مغان نه یک فرد معمولی، بلکه نمادی از نور و حقیقت است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن فارسی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل‌درک نباشد.

شمارهٔ ۵۵۳

پیر مغان کجاست؟ که آن مرد دوربین
چون فکر در دل آمد و چون شیر در کمین

هرجا که هست پیر مغان، با هزار جان
ما را همیشه روی نیازست بر زمین

وصفش چگونه گویم و شرحش چسان دهم؟
آنرا که آفتاب عیانست بر جبین

هرچا که بینمش همه جانم جهان شود
زان مهر ذره پرور و زان ماه نازنین

با روی او حکایت «ایاک نعبد» است
با خوی او شفاعت «ایاک نستعین »

عالم بشیوه های ملاحت گرفته است
آن ماه دل فروز من، آن شاه راستین

پیر مغانه گفت و غلط گفت، قاسمی
پیر مغان مگوی، که نوریست راست بین
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۵۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.