ای آفتاب روی ترا پرده دار ماه
بر جمله دلبران جهان خسروی و شاه

ما گر کنیم طاعت و گر معصیت کنیم
جانها ز لطف و از کرم تست در پناه

دنیا بشور آید و عالم تبه شود
آن دم که در عداوت من کژ نهی کلاه

ای سرو ناز، تازه و تر میروی، دمی
خوش باشد ار بسوی غریبان کنی نگاه

فرمان عشق هرچه که باشد بدان رویم
ما بنده ایم و صولت عشق تو پادشاه

در راه عشق کشتن و آویختن بود
رنگی دگر نباشد بالاتر از سیاه

گفتند عارفان که: ادب را نگاه دار
از قول پیر مدرسه و اهل خانقاه

مقصود هر دو کون ببخشد بیک زمان
از دوست غیر دوست مرادی دگر مخواه

تو پادشاه عشقی و قاسم گدای تست
دلها نگاه دار، که اینست شاهراه