هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، با زبانی شیوا و تصاویر زیبا، به ستایش شراب، عشق و جمال معشوق می‌پردازد. شاعر از ساقی می‌خواهد که با بخشیدن شراب، عشق و زیبایی را به او هدیه کند و خبری از معشوق دل‌افروز به او بدهد. در پایان، شاعر از مستی عشق سخن می‌گوید و از ساقی می‌خواهد که زلف معشوق را از چهره براندازد و جهانی را به فتنه بیندازد.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مضامین عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل‌درک نباشد. همچنین، اشاره‌های مکرر به شراب و مستی، این شعر را برای گروه سنی نوجوان و بزرگسال مناسب می‌سازد.

شمارهٔ ۵۸۶

هله!ای ساقی جانها، قدح باده بمن ده
شیوه عشق نگه دار و حسن را بحسن ده

گر تو خواهی که فغان از دل ذرات برآید
شمع رخساره برافروز و سر زلف شکن ده

یک زمانی خبری گوی از آن شاهد جانها
صفت در گهربار بدریای عدن ده

هرکسی را ز شرابات مصفا قدحی بخش
چونکه نوبت بمن آید قدح دردی دن ده

سخنی گوی از آن یار دل افروز بعاشق
خبر باد بهاری بگلستان و چمن ده

می کمیاب بمن ده قدح ناب بمن ده
گل سیراب بمن ده خبر بت بشمن ده

قاسم از عشق تو مستست و در آن رو شده حیران
زلف از چهره برانداز و جهانی بفتن ده
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن (رمل مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.