هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، به زیبایی‌های زندگی، عشق، و رهایی از دغدغه‌های دنیوی می‌پردازد. شاعر از می‌نوشی، عشق الهی، و رهایی از وسواس زمانه سخن می‌گوید و با اشاره به مکان‌های مختلف مانند مسجد، میخانه، و دیر مغان، بر وحدت وجود و اهمیت عشق تأکید می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به می‌نوشی و خرابات ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر مناسب نباشد.

شمارهٔ ۵۹۳

پر گشت جهان از می گل رنگ مغانه
امروز می آرید، میآرید بهانه

در مدرسه عشق تو ما مست خرابیم
در بحث قدیمیم و حدیث حدثان نه

هر دل که توجه بتو دارد، بهمه حال
جان را برهانید ز وسواس زمانه

گر جرم و خطا عفو کنی، آن کرم تست
از تو کرم آید همه، ای شاه یگانه

ما رو بتو داریم، بهر حال که هستیم
گر مسجد و می خانه و گر دیر مغانه

مقصد همه عشقست وگر نی بجز از عشق
هرچیز که باشد همه افسون و فسانه

صیاد ازل ناوک تقدیر چو انداخت
مقصود دل ماست، که دل بود نشانه

خوش می روی؟ ای دوست خرامان بخرابات
با سرمه زیبایی و کاکل زده شانه

هرکس بهواییست درین کوی و مرادی
قاسم بمی و شاهد و با چنگ و چغانه
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۹۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.