حکایتی دو سه دارم، بشرط دستوری
ز حد گذشت بغایت زمان مهجوری

چو آفتاب جهانتاب ظاهرست حبیب
حجاب مایه جهلست و پایه کوری

بیا بمجلس مستان، سجود کن، بستان
شراب ناب «اناالحق » ز جام منصوری

اگر ز جام محبت بجرعه ای برسی
هزار قیصر و خاقان، هزار فغفوری

ترا ز لذت مستی و عاشقی چه خبر؟
که در حقیقت معنی ازین سخن دوری

اگر مقرب شاهی، کجاست طلعت شاه؟
ولی مقرب حق نیستی، که مزدوری

ز حق نصیب نداری ولیک خوشحالی
که در میان خلایق بزهد مشهوری

شراب ناب محبت حیات جان بخشد
بوصف راست نیاید حدیث موفوری

ز قاسمی بشنو: مست باش، یا مستور
که هر دو راست نیایند: مست و مستوری