هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به موضوعاتی مانند غفلت، حقیقت‌یابی، عشق الهی و رهایی از تعلقات دنیوی می‌پردازد. شاعر از حالتی میان مستی و هوشیاری سخن می‌گوید و مخاطب را به درک حقیقت و رهایی از ظواهر فریبنده دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و مفاهیم مورد استفاده نیاز به دانش پایه‌ای از ادبیات و عرفان اسلامی دارد.

شمارهٔ ۶۲۷

نه مست جام خدایی، نه مرد مستوری
نه مخبری و نه مستخبری، عجب کوری!

ازین خرابه غفلت برون خرام، ای دل
یقین بدان بحقیقت که بیت معموری

غدیر گفت بدریا: نه عاشق و مستی
بگو: همیشه چرا در فغان و در شوری؟

تو طالب در مکنون و آن گهر با تست
چو در میان وصالی چراست مهجوری؟

شراب و شاهد و شمع اندرون خانه تست
ازان چه بهره بری با کری و با کوری؟

بگو بصوفی رسمی: مرقص و نعره مزن
که مست جام هوایی، نه جام منصوری

هزار نفخه صورست در جهان هر دم
اگر نه مرده دلی پس چرا درین گوری؟

طریق رسم رها کن، بدان که: ممکن نیست
که شاهباز توان شد ببال عصفوری

بیا، ساقی، از آن می که راحت جانست
بجان رسید روانم ز رنج مخموری

اگر بچشم حقیقت جمال خود بینی
سرت بلند، که هم ناظری و منظوری

بگو ز قاسمی این یک سخن بواعظ شهر
که: راه حق نتوان شد بوصف مغروری
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.