اگر ز مصر جهانی و گر ز تبریزی
ز پیر راه بدان قصه شکرریزی

تو پیر خانقهی، لیک غافلی از راه
ز من مپرس: چه ارزم؟ همان که میورزی

مجردان طریقت روان فدا کردند
تو نام مرگ شنیدی چو بید میلرزی

بعاقبت بدر مرگ بایدت رفتن
اگر تو خسرو چینی و شاه پرویزی

ببنده گفت فقیهی: هزار سال بمان
جواب دادم و گفتم: هزار سال بزی

تو پیشوای جهانی و این نمیدانی
بزعم خویش تو شیخی و لیک دهلیزی

بیا، بصحبت قاسم حدیث دوست شنو
تو قدر گنج چه دانی؟ که حبه ای ارزی