هوش مصنوعی: این متن عرفانی از حافظ، بر اهمیت عشق الهی و رهایی از تعلقات دنیوی تأکید دارد. شاعر بیان می‌کند که بدون شناخت حقیقت الهی، انسان درگیر ظواهر و نادانی می‌شود. او عشق را بالاتر از رسوم و خرقه‌های ظاهری می‌داند و از ناتوانی افراد در درک عمیق عشق حقیقی سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و اشارات ممکن است برای سنین پایین‌تر نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۶۳۱

تا سر الهی ز ملاهی نشناسی
نسناس ندانی بحقیقت ز اناسی

اسرار خرابات هم از پیر مغان پرس
این قصه سماعیست، مکن فکر قیاسی

نسیان تو از هر دو جهان غایت انسست
تا عاشق ناسی نشوی عاشق ناسی

صد خرقه بسوزد بدمی عاشق صادق
گوید: چه کنم خرقه؟ که «العشق لباسی »

در خانقه عشق ترا بار ندادند
از مرده دلی در غم این کهنه پلاسی

گفتی که: ببین روی مرا، سجده بجا آر
خدمت کنم، ای دوست، بعینی و براسی

گر کاسه نباشد می صافی زخم آشام
قاسم، تو ز می مست خرابی، نه ز کاسی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۳۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.