هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و پراحساس، بیانگر درد دوری، انتظار و اشتیاق به معشوق است. شاعر از عشق دیوانه‌وار، رنج فراق و نگرانی‌هایش می‌گوید و از معشوق می‌خواهد که غم‌هایش را تسکین دهد. همچنین، به مفاهیمی مانند آزادی، اسارت و ناپایداری زندگی اشاره دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاطفی عمیق و پیچیده مانند عشق، فراق و درد است که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و ممکن است با تجربیات عاطفی آن‌ها همخوانی نداشته باشد.
شمارهٔ ۴۲
چمن جلوه کن غبار مرا
سبز کن باغ انتظار مرا
دل و یادش خدا نگهدارد
در طلسم خزان بهار مرا
عشق دیوانه خوش تماشایی است
سیر کن سیر کار و بار مرا
خنده می آیدم چو می پرسی
سبب گریه های زار مرا
سبق نازخوان چه وقت خط است
مکن آشفته روزگار مرا
آنکه یک صید دامش آزادی است
کی رها می کند شکار مرا
تاب دوری بس است اسیر امان
سوختی سوختی قرار مرا
سبز کن باغ انتظار مرا
دل و یادش خدا نگهدارد
در طلسم خزان بهار مرا
عشق دیوانه خوش تماشایی است
سیر کن سیر کار و بار مرا
خنده می آیدم چو می پرسی
سبب گریه های زار مرا
سبق نازخوان چه وقت خط است
مکن آشفته روزگار مرا
آنکه یک صید دامش آزادی است
کی رها می کند شکار مرا
تاب دوری بس است اسیر امان
سوختی سوختی قرار مرا
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
