هوش مصنوعی: این شعر از عشق نافرجام، جدایی، و دلتنگی سخن می‌گوید. شاعر خود را با عناصر طبیعت مانند خار بیابان مقایسه می‌کند و معشوق را به سرو گلستان تشبیه می‌نماید. احساسات آشفته، شوریدگی، و حرمان در سراسر شعر مشهود است. همچنین، اشاره‌هایی به آیینه و رسوایی عشق وجود دارد که نشان‌دهنده‌ی صداقت و بی‌پروایی در بیان احساسات است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه‌ی پیچیده، احساسات عمیق، و اشارات شاعرانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند حرمان و رسوایی نیاز به بلوغ عاطفی دارند.

شمارهٔ ۱۰۹

تا چند خبر پرسی از بی سر و سامانها
دیوانه کجا باشد در کوه و بیابانها

شوریده تر ای قمری آشفته تر ای مجنون
او سرو گلستانها من خار بیابانها

آشفته شوم بی تو آسوده شوی بی من
دیدار پرستی ها منت کش حرمانها

آمیزش یکرنگی آیینه تماشا کن
گرد من و بوی گل سرکار چراغانها

دلتنگی عالم را ضامن شده ام بی تو
خاکم نزند آبی بر روی گلستانها

عشق من و خوی تو آیینه رسوایی
رنگ گل و جوش می پیدایی و پنهانها

سرکرده گلهایی دیوانه اسیر از تو
تا کی نشود نظمش سر دفتر دیوانها
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.