هوش مصنوعی: این شعر از عشق و طبیعت سخن می‌گوید، با تصاویری از بهار و خزان، عشق و اندوه، و زیبایی‌های طبیعت مانند سبزه، ابر، و باغ. شاعر از عشق و جمال معشوق و تأثیر آن بر روح و خیال خود می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و استعاره‌های شاعرانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک کامل این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد.

شمارهٔ ۱۴۷

تو را ز حسن بهار جمال سیراب است
مرا ز عشق خزان ملال سیراب است

به رنگ آینه از جوش سبزه خط یار
ریاض خاطر صاحب کمال سیراب است

چرا ز سایه پرواز من چمن ندمد
که در هوای توام ابر بال سیراب است

شکسته دل به ره شوق جاده ای دارد
که همچو جدول باغ خیال سیراب است

ز باغبانی رنگین گریه می بالم
بنفشه زار تو از تو خط و خال سیراب است

چو باغ آینه روی خزان نبیند اسیر
بهارش از عرق انفعال سیراب است
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.