از جلوه تو چشم دل و جان لبالب است
هر برگ غنچه ام ز گلستان لبالب است

در شیشه خانه دل ما کز هوا پر است
پیمانه از درستی پیمان لبالب است

شد حشرو یک سخن به لبش آشنا نشد
عالم کباب گشت و نمکدان لبالب است

کار تو رفته رفته ز خورشید هم گذشت
صبح و شبم ز شوخی مژگان لبالب است

دردسر خمار ندانسته ام اسیر
جام دلم ز باده عرفان لبالب است