۱۴۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۶۳

دل بی درد ز افسردن حالش پیداست
صید آزاد ز نقش پر و بالش پیداست

خس نقاب آمده این شعله ز خلوتگه راز
هر کجا می روم از سینه خیالش پیداست

گهر پاک چه غم دارد از آسیب حسود
لعل اگر خاک شود آب زلالش پیداست

سرمه بینا شده از سایه مژگان سیاه
گوشه چشم نگار از خط و خالش پیداست

همچو آیینه که در سنگ عیان است اسیر
از شب تیره من صبح وصالش پیداست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.